درخت ها نشانه اند

درخت ها ترانه های جاودانه اند

دل سکوت خاک را دریده اند

به سوی نورهای آسمان

قد کشیده اند

درخت ها بهانه اند

برای عشق های بی زوال

نشانه های روشن زمانه اند.

دلم گرفته امشب در خلوت شبانه
هوای گریه دارم ز سوز این ترانه
***
از دست رفته فرصت تا کی صبور باشم
در آرزوی وصلت جان از تنم روانه
***
بر عاشقان نظر کن ای منتهای خوبی
ابروی نازنینت محراب را نشانه
***
از عشق جانگدازت و زنور جانفزایت
مدهوش و بی قرارم باقی همه بهانه
***
در سینه شقایق عطر تو می تراود
بر لوح جان عشاق نام تو جاودانه

***
تا بگذری از اینجا ای غایب از نظرها
چون خاک زیر پایت بر خیزم از میانه